ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಮಧ್ಯೆ ಹೊರಬರುವ ಸ್ವಗತ

ಒಂದೊಂದು ಸಲ ಈ ಬಿರುಬಿಸಿಲಿನ ನಡುವೆ ಚೆನ್ನೈನ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಮಧ್ಯೆ 10 ನಿಮಿಷದ ಹಾದಿಯನ್ನು 50 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಸವೆಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೆ ಸಿಲುಕುವಾಗ ಇದ್ಯಾವ ಜೀವನ ಎಂದು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.

ಅಷ್ಟೊಂದು ಜನ, ಅಷ್ಟೊಂದು ವಾಹನಗಳು…. ಇರುವೆಗಳ ಥರಾ ಹೋಗ್ಬೇಕು… ಸ್ಲೋ ಸೈಕಲ್ ರೇಸ್ ಇರುತ್ತಲ್ಲಾ…. ಇಲ್ಲಿ ವಾಹನ ಓಡಿಸಿದವರಿಗೆ ಸ್ಲೋ ವಾಹನ ರೇಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಬಹುಮಾನ ಸಿಗೋದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ.

ಆದ್ರೆ ಇದು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ. ಮತ್ತು ಆ ದಿನ ಏನಾದರೂ ತಡವಾಗಿದೆ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ. ಬೇಗನೇ ಹೊರಟರೆ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಉದ್ವೇಗ, ಆತಂಕಗಳಿಲ್ಲದೇ ಹೋದರೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಸುಗಮವಾಗುತ್ತದಲ್ಲಾ ಅನ್ನೋ ಚಿಂತೆಯ ರೇಖೆಯೂ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದಿಲ್ಲ.

ಈ ಟ್ರಾಫಿಕ್‌ನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ, ಸಣ್ಣ ವಾಹನಗಳ ನಡುವೆ ಬೈಕನ್ನು ತೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವುದೇ ಒಂದು ಮಜಾ. ಎರಡು ವಾಹನಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನ ಬೈಕ್‌ನ ಅಗಲದ ಅರ್ಧ/ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗದಷ್ಟು ಕಿರು ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು, ಅದರ ಮೂಲಕವೇ ನುಸುಳಿ ಮುಂದುವರಿದಾಗ ದೊರೆಯುವ ತೃಪ್ತಿಯೇ ಬೇರೆ.

ಹಿಂಬದಿಯಿಂದ, ಮುಂದಿನಿಂದ, ಎಡ-ಬಲಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಬೈಕಿಗೆ ಕಿಸ್ ಕೊಡುತ್ತಾ “Dont Kiss Me” ಎಂಬ ಸ್ಟಿಕರ್ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡ ವಾಹನಗಳು…! ಯಾವುದೇ ಹೊಸ ವಾಹನ ಇರಲಿ, ಅದರ ಸೈಡ್ ಇಂಡಿಕೇಟರ್ ದೀಪಗಳು ಪುಡಿಯಾಗದೆ ಇರುವಂಥವುಗಳನ್ನು ಕಾಣುವುದೇ ಅಪರೂಪ ಎಂಬಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇಲ್ಲಿನ ವಾಹನ ಸವಾರರು ಸವಾರಿ ಪರಿಣತರಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ!

 ಆದರೆ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಡೆಡ್‌ಲೈನ್ ಇದ್ದಾಗ, ಅವಸರದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಇಂಥಹುದೇ ಸಂದರ್ಭವು ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿಮಿತ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲೂ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ. ಥತ್… ಯಾಕಾದರೂ ಈ ಜನ ಇಷ್ಟು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೋಗ್ತಾರಲ್ಲಾ… ಮೊಬೈಕಿಗೆ ಅಡ್ಡ ಬರುತ್ತಾರಲ್ಲಾ… ಅಂತ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

ಇದು ಒಂದೇ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಎರಡು ಮುಖ. ನೀನಾರಿಗಾದೆಯೋ ಎಲೆ ಮಾನವ!