ನೆನಪುಗಳು ‘ಕಾಡುವುದು’ ಏಕೆ?

ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ ದಿನಗಳನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ನಿನ್ನ ಜತೆ ಕಳೆದ ಆ ಸುಂದರ ಸಂಜೆಯ ದಿನಗಳ ನೆನಪು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ

ಅಂತ ಗೆಳೆಯರು, ಗೆಳತಿಯರು ಪರಸ್ಪರ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕೇಳಿರಬಹುದು. ಕನಿಷ್ಠ ಇಂದಿನ ಟಿವಿ ಧಾರಾವಾಹಿಗಳಲ್ಲಾದರೂ ಇಂಥ ದೃಶ್ಯಗಳು ಕಡ್ಡಾಯವಿರುತ್ತವೆ.

ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಆ ಸುಂದರ ಸಂಜೆಯ ದಿನಗಳು ಮೈಮನವನ್ನು ಅರಳಿಸಬೇಕೇ ಹೊರತು ಕಾಡುತ್ತವೆ ಏಕೆ?

ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ದಿನಗಳಿಂದ ಕೊರೆಯುತ್ತಿದೆ.

ಹೌದು, ಆ ದಿನಗಳ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿದಾಗ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅವುಗಳು ಎಷ್ಟೇ ಸುಮಧುರ ನೆನಪುಗಳಾಗಿರಲಿ, ಅವುಗಳು ಕಾಡುತ್ತವೆ.

ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೂ ಇಲ್ಲದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಮಾನವೀಯ ಸಂಬಂಧ, ಒಂದು ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಸ್ಪರ್ಶ, ಒಂದು ಸುಮಧುರ ಕ್ಷಣ, ಮಗದೊಂದು ಬಿಟ್ಟಿರಲಾಗದಷ್ಟು ಹತ್ತಿರವಾಗುವ ಆಪ್ತತೆ… ಇವುಗಳೆಲ್ಲಾ ದಿಢೀರ್ ಆಗಿ ಕಳಚಿಕೊಂಡರೆ…..?

ಇಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಏರ್ಪಟ್ಟಾಗ ನಮ್ಮ ಆತ್ಮೀಯರೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ ಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳು ಜೀವನವಿಡೀ ಕಾಡಲಾರಂಭಿಸುತ್ತವೆ.

ಇಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕಾಡುವ ಮತ್ತು ಮುದಗೊಳಿಸುವ ಎರಡೂ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಮೂಲಆಧಾರ ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದುವೇ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ, ಆಪ್ತತೆಯ ರಸನಿಮಿಷ.

ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ನಾವೊಬ್ಬರನ್ನು ನಮ್ಮವರಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಅವರಿಗೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿ, ವಾತ್ಸಲ್ಯವನ್ನು ಧಾರೆ ಎರೆದು ಅನುರಾಗದ ಹೊಳೆ ಹರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಇಂಥವರು ಅದೊಂದು ದಿನ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರಣದ ನೆಪದಿಂದ ಕೈಯೆತ್ತಿ, ಕೈಬೀಸಿ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಾರೆ, ಅಥವಾ ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಟಾಟಾ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಹೃದಯಕ್ಕಾಗುವ ಗಾಯವಿದೆಯಲ್ಲ…. ಅದೆಂದಿಗೂ ಮಾಸದು.

ಈ ಗಾಯವೇ ಕಾಡುವಿಕೆಗೆ ಹೇತುವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೊಂದು ದಿನ ಹೀಗೆಯೇ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಾಗ ಅದೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಅವರು ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅಕ್ಷರಶಃ ನಮ್ಮೆದೆಗೂಡಿನ ಹೃದಯವಿರುವ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಚಾರವಾದಂತೆ ನೋವಿನ ಛಳಕೊಂದು ಮಿಂಚಿ ಮಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೃದಯ ಭಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಬಹುಶಃ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಒದ್ದೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಕಳೆದುಹೋದ ಆ ರಸನಿಮಿಷಗಳು ಮತ್ತೆ ಬರಬಾರದೇ ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ತುಡಿಯುತ್ತದೆ.

ಅಷ್ಟು ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿದ್ದವರು, ಮೊಬೈಲ್, ಇ-ಮೇಲ್, ಚಾಟ್ ಮುಂತಾದ ಇಂದಿನ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಸಂವಹನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಿರುವ ಯುಗದಲ್ಲೂ ಯಾವುದೇ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಸಿಗದಷ್ಟು ದೂರವಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂಬ ವೇದನೆಯೂ ಮನದೊಳಗೆ ಸುಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಗೆಳೆತನವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದಂತೆಯೇ ಮೊಬೈಲ್ ಇದ್ದವರು ಅದರ ಸಿಮ್ ಕಾರ್ಡನ್ನು ಕೂಡ ಬದಲಾಯಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮೊಬೈಲ್ ಸೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಎಸ್ಎಂಎಸ್ ಸಂದೇಶಗಳು, ಟೆಲಿಫೋನ್ ನಂಬರುಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಅಚ್ಚಳಿಯದೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿರುವಂತೆಯೇ ಮನದ ಮೂಸೆಯಲ್ಲೂ ನೆನಪುಗಳು (memory) ಮಾಸಲಾರವು.

ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಹೃದಯದ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಮದ್ದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಈ ಹಿಂದಿನ ಒಂದು ಪೋಸ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿದ್ದು ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಇದೆ ಅಂದಂತಾಯಿತು.

ಒಂದ್ಸಲ ಈ ಬಗೆಗೂ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡೋಣ….!